National Geographic Photo Contest 2012

Ο ετήσιος διαγωνισμός Φωτογραφίας του National Geographic έληξε προ λίγων ημερών. Συμμετείχαν πάνω από 22.000 Φωτογραφίες από τουλάχιστον 150Χώρες. Ο μεγάλος νικητής θα λάβει 10.000$ καθώς και ένα ταξίδι για τα κεντρικά γραφεία του National Geographic στην Washington όπου θα παρακολουθήσει σεμινάρια Φωτογραφίας.

Απολαύστε Φωτογραφίες που αιχμαλωτίζουν τον κόσμο μας

Ιδέες για δώρα με γνώση

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και το άγχος μεγαλώνει ώστε να μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε τα παιδικά «θέλω» που συνοδεύουν τις μέρες αυτές. Ποιος είπε ότι λόγω της κρίσης τα δώρα μας δεν μπορούν να είναι έξυπνα, εκπαιδευτικά και πάνω απ' όλα οικονομικά; Εμείς συγκεντρώσαμε μερικές ιδέες - από τις οποίες οι περισσότερες εντάσσονται σε ένα αρκετά οικονομικό πλαίσιο - και σας τις παρουσιάζουμε.

Ηλιακό σύστημα στο ταβάνι
Το ολόδικό τους ηλιακό σύστημα μπορούν να κατασκευάσουν οι μικροί αστρονόμοι και να το κρεμάσουν στο ταβάνι τους. Σβήνοντας το φως θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν έναν αστρικό κόσμο που φωσφορίζει στο σκοτάδι.

Ηλικίες: 5 ετών και άνω

Τιμή: 13,60 ευρώ

Κατάστημα: Πωλητήριο κέντρου πολιτισμού του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού «Ελληνικός Κόσμος»

Αρχαία παιχνίδια
Τι είναι το άθυρμα, η πλαταγή, ο στρόμβος, η ίυγγα, τα σφαιρία και οι αστράγαλοι; Το κουτί με τα χειροποίητα παιχνίδια από την αρχαία Ελλάδα ανοίγει και οι ώρες διασκέδασης με μπόλικη δόση Ιστορίας ξετυλίγονται.

Ηλικίες: 5 ετών και άνω

Τιμή: 29 ευρώ (μεγάλο κουτί), 23 ευρώ (μικρό κουτί)

Κατάστημα: Τhe ATTIC BLACK shop

Παζλ επαυξημένης πραγματικότητας
Μπορεί να μοιάζει με κλασικό - και για κάποιους βαρετό - παζλ με θέμα τον βυθό, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα «έξυπνο» παζλ νέας γενιάς. Μετά τη συναρμολόγηση των 1.000 κομματιών του, ο κάτοχός του, κατεβάζοντας τη δωρεάν συνοδευτική εφαρμογή για iPhone, μπορεί να του δώσει... ζωή!

Ηλικίες:  14 ετών και άνω

Τιμή: 16 ευρώ

Iστοσελίδα: www.ravensburger.com / www.amazon.co.uk

Ρομποτικό… χέρι!
Οι λάτρεις της ρομποτικής τεχνολογίας μπορούν με τη βοήθεια πέντε διαφορετικών μοτέρ να κατασκευάσουν τον δικό τους ρομποτικό βραχίονα και να αποκτήσουν τον απόλυτο έλεγχο στο πάτημα ενός κουμπιού.

Ηλικίες: 10 ετών και άνω

Τιμή: 66 ευρώ

Κατάστημα: CAELESTE     

Ηλιακό ρομπότ 
Ενα ρομπότ που κινείται με τη βοήθεια της ηλιακής ενέργειας μπορούν να κατασκευάσουν οι μικροί εφευρέτες και να δουν πώς αυτό περπατάει χωρίς μπαταρίες.

Ηλικίες: 7 ετών και άνω

Τιμή: 24,60 ευρώ

Κατάστημα: Ελληνικός Κόσμος      

«Εξυπνες» πτήσεις
Ποιος θα φανταζόταν ότι ένα smartphone ή μια ταμπλέτα θα μπορούσε να μεταμορφώσει έναν «κοινό θνητό» σε ταλαντούχο πιλότο! Ο λόγος για το τηλεκατευθυνόμενο ελικοπτεράκι της Parrot AR.Drone 2.0, το οποίο επιτρέπει στον χρήστη του να παίζει τον έλεγχό του στα… δάχτυλα.

Ηλικίες: Για μεγάλα παιδιά

Τιμή: 231 ευρώ

Iστοσελίδες: www.parrot.com / www.amazon.co.uk  

Πειράματα στο σπίτι
Μέσα από διάφορα σετ πειραμάτων οι μικροί επιστήμονες μπορούν να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήματα που τους απασχολούν. Στο «Μαθαίνω μαγειρεύοντας» θα μάθουν, μεταξύ άλλων, γιατί σκάει το ποπκόρν, στα «12 πειράματα Δημοτικού» θα κατασκευάσουν μία οικολογική μπαταρία, στη «Χημεία στην κουζίνα» θα φτιάξουν λάβα και στη «Δημιουργία κρυστάλλων» θα δημιουργήσουν από το μηδέν τον δικό τους λαμπερό κρύσταλλο.

Ηλικίες: 8 ετών και άνω

Τιμή: 7,90 - 11,50 ευρώ

Κατάστημα: CAELESTE

Ηλεκτρο-πειράματα
Ογδόντα πειράματα ηλεκτρονικής προσφέρουν διασκέδαση και γνώσεις σχετικές με την ηλεκτρονική και τον ηλεκτρισμό.

Ηλικίες: 8 ετών και άνω

Τιμή: 37 ευρώ

Κατάστημα: www.patini.gr        

Monopoly Αλαν Τούρινγκ 
Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του πατέρα της πληροφορικής, η ειδική έκδοση του κλασικού επιτραπέζιου παιχνιδιού είναι αφιερωμένη στον Αλαν Τούρινγκ.

Ηλικίες:  8 ετών και άνω

Τιμή: 37 ευρώ

Iστοσελίδα: www.bletchleypark.org.uk        

Επιφάνεια κοπής… μαθηματικής ακρίβειας
Μια ξύλινη επιφάνεια κοπής με μαθηματικά… διαγράμματα θα μπορούσε να δώσει πρακτική λύση σε «ανήσυχους» σεφ που λατρεύουν τη λεπτομέρεια στις δημιουργίες τους. H ενδιαφέρουσα πρόταση για... μαθηματικά μυαλά έρχεται από το κατάστημα του Μουσείου Επιστημών του Λονδίνου.

Ηλικίες:  Υπό την επίβλεψη ενηλίκου

Τιμή: 22 ευρώ

Iστοσελίδα: www.sciencemuseumshop.co.uk         

Κατάσκοποι, ανασκουμπωθείτε! 
Μέσα από την κατασκευή ενός υπερευαίσθητου ηλεκτρονικού κατασκοπικού τηλεφώνου οι επίδοξοι κατάσκοποι μπορούν να ακούσουν απροσδόκητους ήχους μέσα στη γη και στο νερό.

Ηλικίες: 10 ετών και άνω

Τιμή: 25 ευρώ

Κατάστημα: Toys Land / www.patini.gr            

Πώς είναι το δελφίνι;
Για όσους αναρωτιούνται πώς είναι το δελφίνι εσωτερικά, τώρα μπορούν να μάθουν συναρμολογώντας τον σκελετό και τα ζωτικά του όργανα.

Ηλικίες: 8-14 ετών

Τιμή: 36 ευρώ

Κατάστημα: CAELESTE

Μικροί μετεωρολόγοι
Για όσους μαγεύονται από τα τερτίπια του καιρού, τώρα μπορούν να καταγράψουν την ταχύτητα και την κατεύθυνση του ανέμου, τα επίπεδα των βροχοπτώσεων και της θερμοκρασίας.

Ηλικίες: 6 ετών και άνω

Τιμή: 13,50 ευρώ

Κατάστημα: www.patini.gr

Από τη φρίκη της Σιέρρα Λεόνε στο ΜΙΤ

Ακόμα και μέσα στην απόλυτη δυστυχία και παρακμή, ένας άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει... Ο 16χρονος Κέλβιν Ντο από τη Σιέρρα Λεόνε είναι ένα φωτεινό παράδειγμα, ένα σύμβολο θάρρους και ελπίδας για όλους τους ανθρώπους που νιώθουν εγκλωβισμένοι σε κοινωνίες δίχως μέλλον.

Στα 13 του ο Κέλβιν μπορούσε ήδη να φτιάξει μόνος του μπαταρίες και διάφορες άλλες μοναδικές κατασκευές μαζεύοντας μικροαντικείμενα από τα σκουπίδια και ενώ κανείς ποτέ δεν του έδειξα πώς να κάνει κάτι τέτοιο. Το αυτοδίδακτο παιδί δημιούργησε το δικό του ραδιοφωνικό σταθμό, ενώ κατάφερε να βρει τρόπους να παράγει φωτισμό επειδή η πόλη του κάθε εβδομάδα βυθιζόταν στο σκοτάδι.

Πλέον ήρθε η ώρα για τον 16χρονο να ανοίξει τα φτερά του. Και δεν υπάρχει καλύτερο μέρος γι αυτό, από το ΜΙΤ! Ο Κέλβιν είναι το νεαρότερο άτομο που έγινε ποτέ δεκτό στο πρόγραμμα του ΜΙΤ «Visiting Practitioner's» και έχει καταφέρει να γίνει θέμα στο CNN αλλά και όλα τα μεγάλα αμερικανικά ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Σιέρα Λεόνε
Το κατόρθωμα του Κέλβιν μπορεί να εκτιμηθεί ακόμα περισσότερο αν αναλογιστεί κανείς τι κατάσταση επικρατεί στη γενέτειρά του. Η Σιέρα Λεόνε είναι μία χώρα με το χαμηλότερο δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης παγκοσμίως, όπου το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 41,24 χρόνια! Η χώρα είναι από τις φτωχότερες στον κόσμο, με μεγάλες ανισότητες στην κατανομή του εισοδήματος, ενώ δυνατότητα ανάγνωσης και γραφής έχει μόνο το 35% του πληθυσμού. Η χώρα ρημάχτηκε κυριολεκτικά από τον εμφύλιο πόλεμο που ξεκίνησε το 1991 και διήρκεσε δέκα ολόκληρα χρόνια.

Tέλος οι αστυνομικές σχολές για τα επόμενα δύο χρόνια

Τέλος στις αστυνομικές σχολές βάζει η κυβέρνηση για τα επόμενα δύο χρόνια...

καθώς δεν θα δεχθούν νέος εισαχθέντες. Αιτία είναι το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που προβέλεπει ότι «το 2013 και το 2014 δε θα γίνουν προσλήψεις στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης».
Το γεγονός αυτό αναγκάζει χιλιάδες μαθητές, που σχεδίαζαν να δώσουν εξετάσεις με στόχο την εισαγωγή τους στην αστυνομία, να αναθεωρήσουν τους στόχους τους και να επιλέξουν άλλες πανεπιστημιακές σχολές.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, τα στελέχη του υπουργείου δεν έχουν τοποθετηθεί επίσημα για το θέμα, ωστόσο όπως όλα δείχνουν το «πάγωμα» θα ισχύσει, δεδομένου ότι οι φοιτητές στις αστυνομικές ακαδημίες προσλαμβάνονται και πληρώνονται από την πρώτη μέρα που κατατάσσονται στην αστυνομία.
Ο νόμος προβλέπει ότι οι σχολές θα δεχθούν νέους σπουδαστές το 2015 και το 2016, ο αριθμός των οποίων θα ανέρχεται στα επίπεδα του 2012, δηλαδή 580 άτομα πανελλαδικά.

Αναλυτικά   το ΦΕΚ  που αφορά τα 'ετη 2013-2014  και  2014-2015

Άρθρο 1
Αριθμός εισαγομένων Ελληνικής Αστυνομίας
Κατά τα ακαδημαϊκά έτη 2013−2014 και 2014−2015 στη Σχολή Αστυφυλάκων και στη Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας δεν εισάγονται ιδιώτες.

Άρθρο 2
Αριθμός εισαγομένων Πυροσβεστικού Σώματος
Κατά τα ακαδημαϊκά έτη 2013−2014 και 2014−2015 στην Πυροσβεστική Ακαδημία δεν εισάγονται ιδιώτες.

Άρθρο 3
Έναρξη ισχύος
Η ισχύς της παρούσας απόφασης αρχίζει από τη δημοσίευση της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της
Κυβερνήσεως.
   Αθήνα, 13 Νοεμβρίου 2012

Το Σύμπαν που αγάπησα - Μη ευκλείδειες γεωμετρίες

Eνδιαφέρον ντοκιμαντέρ για την χρήση των μη ευκλείδειων γεωμετριών στην μελέτη του σύμπαντος  από την εκπομπή της ΕΤ3 : " Το Σύμπαν που αγάπησα"  με τον Επίκουρο καθηγητή αστροφυσικής Μάνο Δανέζη. Παρακολουθείστε το video :

Ο Τζέιμς Μποντ ενάντια στους νόμους της φυσικής

«Ζεις μονάχα δυο φορές», «Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν», «Licence to kill: Προσωπική εκδίκηση». Τίτλοι από τα 23 συνολικά κινηματογραφικά έργα που συμπυκνώνουν τη φιλοσοφία ζωής αλλά και την επαγγελματική συμπεριφορά του πράκτορα των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών με τον κωδικό 007, όπου τα δύο μηδενικά υποδηλώνουν ότι έχει δικαίωμα στην ανάγκη και να σκοτώνει (προτού ο αντίπαλος σκοτώσει εσένα, όπως του έχει πει ο Μ, ο προϊστάμενός του). Τίποτα όμως δεν προδίδει εξωτερικά το πόσο συμβατά με την πραγματικότητα είναι μερικά από τα κατορθώματά του που ο θεατής με κομμένη την ανάσα και με θαυμασμό μερικές φορές παρακολουθεί στην οθόνη. Μήπως ο ήρωας του Ιαν Φλέμινγκ με το όνομα το δανεισμένο από τον συγγραφέα ενός βιβλίου για τα πουλιά (το «Birds of the West Indies» του ορνιθολόγου από τη Φιλαδέλφεια James Bond ήταν το 1953 απέναντί του σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης καθώς έψαχνε να βρει όνομα για τον ήρωά του) σκοτώνει μαζί και τους νόμους της φυσικής προσπαθώντας να μας εντυπωσιάσει, έχοντας όλο και περισσότερο το ελεύθερο από τους δημιουργούς των κινηματογραφικών οπτικών τεχνασμάτων;

«Αν κάποια ημέρα ο Τζέιμς Μποντ δεν θα είχε πια κέφι να είναι μυστικός πράκτορας, θα τον διόριζα αμέσως καθηγητή Φυσικής» λέει ο Metin Tolan, ένας από τους πιο γνωστούς μελετητές των κατορθωμάτων του. Ο Tolan είναι ένας τουρκικής καταγωγής καθηγητής Φυσικής στο Πολυτεχνείο του Ντόρτμουντ και έχει γράψει ολόκληρο βιβλίο σχετικά με τη φυσική στις ταινίες του Τζέιμς Μποντ. Αλλά και μέσα στο Διαδίκτυο υπάρχουν διευθύνσεις όπου το κέντρο βάρους στην κριτική παρουσίαση των ταινιών με το... σήμα Τζέιμς Μποντ πέφτει όχι στα γλαστροειδή θηλυκά και στην πολυτελή διαβίωση αλλά στο πόσο επιστημονικά αποδεκτά είναι όσα βλέπουμε στις 22 ως τώρα κινηματογραφικές περιπέτειές του. Ακόμη και το «New Scientist» παραδέχεται ότι έχει αφιερώσει αναρίθμητες σελίδες σχετικά με το περιβόητο κοκτέιλ του Μποντ που έπρεπε παλαιότερα να έχει χτυπηθεί καλά αλλά οπωσδήποτε να μην έχει ανακατευθεί!

Οι χρυσές αναμνήσεις

Ο «Χρυσοδάκτυλος», η δεύτερη ταινία της σειράς, θεωρείται από τις πιο σημαντικές για τον μύθο του Τζέιμς Μποντ. Και μάλλον ήταν αυτή που αμφισβητήθηκε λιγότερο από τους θεατές για τον ρεαλισμό των όσων συνέβαιναν στην οθόνη. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που μετά την προβολή της πιστεύουν ότι, αν αλείψεις κάποιον με χρυσομπογιά, θα πεθάνει από ασφυξία. Και αν ανοίξει μια μικρή τρύπα από σφαίρα στο αεροπλάνο μπορεί να εκτοξευθείς έξω από αυτό. Τίποτε όμως από αυτά, ευτυχώς, δεν συμβαίνει όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται εκεί.

Η κοπέλα που πεθαίνει γιατί αλείφθηκε από τη χρυσή μπογιά αποδείχθηκε πως ήταν μόνον ένα εύρημα του σεναριογράφου, αφού και οι γνωστοί Mythbusters, που ερευνούσαν το κατά πόσον διάφορες δοξασίες έχουν επιστημονική βάση, έπεισαν κάποιον συνεργάτη τους να (πασ)αλειφθεί με μια τέτοια ουσία, κάτω από την επίβλεψη γιατρού φυσικά. Ενα μάλλον εύκολο μεροκάματο για τον συνεργάτη τους, όπως αποδείχθηκε, αφού τίποτα δεν συνέβη, μια και μόλις το 1% της αναπνοής μας πραγματοποιείται από τους πόρους του δέρματος. Η αλήθεια είναι ότι και οι συντελεστές της ταινίας πίστευαν πως η ζωή της ηθοποιού κινδύνευε και άφησαν έντεχνα ένα μέρος του σώματός της ακάλυπτο. Ο κίνδυνος όμως σε ένα τέτοιο εγχείρημα βρίσκεται αλλού. Η αλοιφή αυτή ή τέλος πάντων η μπογιά, που δεν μπορεί βέβαια να γίνει με πραγματικό χρυσάφι αφού σε θερμοκρασία δωματίου δεν έχουμε ρευστότητα για το στοιχείο αυτό, μπορεί με τα πολύ μικρά μεταλλικά σωματίδια που περιέχει να κλείσει τους πόρους του σώματος. Και τα 100 περίπου Watt θερμότητας που βγάζει προς τα έξω ένας κανονικός άνθρωπος σε μια ζεστή ημέρα (το σενάριο ήθελε όλα αυτά να εκτυλίσσονται στο Μαϊάμι) για να κρατιέται το σώμα του γύρω στους 37 βαθμούς Κελσίου, όταν δεν μπορούν να φύγουν από πάνω του, ανεβάζουν την εσωτερική θερμοκρασία. Και φθάνοντας στους 42 βαθμούς, ύστερα από περίπου 3,5 ώρες, μπορεί οι επιπτώσεις να είναι ακόμη και θανατηφόρες.  

Μύθοι και αλήθειες

Αντίθετα, ένας πυροβολισμός μέσα στο αεροπλάνο δύσκολα μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο από το εσωτερικό της ατράκτου να εκτοξευθεί στο κενό εξαιτίας της μεγαλύτερης πίεσης που επικρατεί όταν πετάει κοντά στα 10 χιλιόμετρα επάνω από τη Γη. Δεν είναι μόνο το ότι τα παράθυρα είναι πολύ μικρά, αλλά και επιστρατεύοντας τα διδάγματα από τον νόμο του Bernoulli όσο μικρότερη η οπή τόσο μεγαλύτερη η ταχύτητα διαφυγής ενός ρευστού από αυτήν και αντίστροφα. Ετσι, με πρόχειρους υπολογισμούς που έγιναν με βάση κάποια στοιχεία από τα πλάνα του έργου, η ταχύτητα για την εκτόξευση του  σωματώδους Χρυσοδάκτυλου πρέπει να πλησίαζε τα 4,7 μέτρα το δευτερόλεπτο, κάπου δηλαδή στο 3 της κλίμακας Beaufort, συνθήκες αύρας δηλαδή.

Μία ακόμη ζωηρή ανάμνηση για τους φανατικούς οπαδούς των τζεϊμσμποντικών κατορθωμάτων είναι βέβαια και η ακτίνα λέιζερ. Στον «Χρυσοδάκτυλο» (1964) φαίνεται να κόβει σιγά αλλά σταθερά ένα χοντρό φύλλο χρυσού ανάμεσα στα ανοιχτά του πόδια (αυτό του βρέθηκε του Χρυσοδάκτυλου εκείνη την ώρα, γιατί όποιος έχει πολύ...) και απειλεί να κάψει τελικά τον πράκτορα 007 αρχίζοντας από ζωτικά γι' αυτόν και τις ταινίες της σειράς όργανά του. Στο έργο «Τα διαμάντια είναι παντοτινά» (1971) ο κακός Blofeld με τη βοήθεια ακτίνας λέιζερ από κλεμμένα διαμάντια μέσα από δορυφόρο καταστρέφει μια βάση εκτόξευσης των Αμερικανών και ένα υποβρύχιο των Ρώσων για να τσακωθούν μεταξύ τους οι υπερ-δυνατοί της Γης. Και στο «Πνοή θανάτου» (1987) μέσα από την Aston Martin ρίχνει ακτίνα λέιζερ και εν κινήσει πριονίζει κυριολεκτικά ένα περιπολικό της τσεχικής αστυνομίας.

Στέκουν όλα αυτά; Οι ακτίνες λέιζερ είναι εφεύρεση του 1960 περίπου, όταν σε ένα ρουμπίνι (και όχι με διαμάντι, όπως λένε στην ταινία «Τα διαμάντια είναι παντοτινά» οι μάλλον ακατατόπιστοι της Αγγλικής Μυστικής Υπηρεσίας) τα άτομα χρωμίου που περιέχει φωτίστηκαν από λυχνία ξένον, διεγέρθηκαν τα ηλεκτρόνιά τους και ανέβηκαν σε  ανώτερες τροχιές και μετά πέφτοντας, αλλά όλα μαζί ταυτόχρονα, χάρη σε κατάλληλα διαμορφωμένο φωτισμό, δίνουν μια ακτίνα εξαιρετικής έντασης. Το βασικό λοιπόν στοιχείο του σεναρίου με τα διαμάντια που θα φτιάξουν δυνατά λέιζερ δεν στέκει. Αλλά και στη συνέχεια το φιλόδοξο σχέδιο του Blofeld να κάψει ένα υποβρύχιο κοντά στους 4.300 τόνους και έναν πύραυλο με μάζα περίπου 20 τόνων μόνο στον κινηματογράφο μπορείς να το δεις κάπως να υλοποιείται. Θα χρειαζόταν ένας δορυφόρος στο Διάστημα που θα έδινε 1 Gigawatt για τον πύραυλο και 100 Gigawatt για να καεί το υποβρύχιο. Οπως γράφει και ο Metin Tolan, ένα πυρηνικό εργοστάσιο δίνει 1 Gigawatt και θα χρειαζόταν, αν την απαιτούμενη ενέργεια την αντλούσε από τον Ηλιο, ηλιακά κύτταρα με επιφάνεια κοντά στα 70 τετραγωνικά χιλιόμετρα ή αλλιώς 10.000 γήπεδα ποδοσφαίρου. Αυτά σκέφθηκε προφανώς και η αμερικανική ηγεσία τη δεκαετία του '80 και τελικά, αφού φαγώθηκαν 30 δισ. δολάρια,  έβαλε στο μπαούλο τα σχέδια για τον Πόλεμο των Αστρων, που είχε σκοπό περίπου ανάλογο, αφού ήθελαν με λέιζερ να καταστρέφουν από το Διάστημα εχθρικούς πυραύλους.

Απλά «κινηματογραφικό» όμως δεν ήταν το σχέδιο από την Aston Martin να στέλνεις μια τόσο ισχυρή ακτίνα που να μπορεί να κόψει τις λαμαρίνες από ένα αντίπαλο αυτοκίνητο καθώς κινείσαι παράλληλα με αυτό. Μια πολύ καλή μπαταρία αυτοκινήτου σήμερα μπορεί να δώσει 100 αμπερώρια φορτίο, άρα για μία ώρα να δίνει ρεύμα έντασης 100 Αμπέρ. Με τη γνωστή τάση των 12 Volt έχει αποθηκευμένη ενέργεια 4,3 Megajoule που φθάνει θεωρητικά για να κόψει τις λαμαρίνες του περιπολικού, άσχετα αν αυτό τεχνικά δεν είναι και τόσο εύκολο να γίνεται μέσα από άλλο αυτοκίνητο ενώ τρέχουν και τα δύο. Οσο για την ακτίνα του Χρυσοδάκτυλου, αυτή τότε ήταν επιστημονική φαντασία με λίγο θέαμα μαζί, αφού έπρεπε να φαίνεται η διαδρομή της (που γίνεται ορατή στην πραγματικότητα μόνο όταν υπάρχουν αρκετά σωματίδια στον αέρα ώστε να σκεδάζεται επάνω τους). Σήμερα είναι εργαλείο του κάθε σιδηρουργού, αν και έχουν προχωρήσει τα πράγματα και είμαστε στην περιοχή του υπερύθρου, διότι εκεί δεν υπάρχει ανάκλαση από το μέταλλο, άρα και απώλειες.

Ούτε ένα κβάντουμ ρεαλισμού

Στην αντίθετη κατεύθυνση βρίσκεται το τελευταίο κατόρθωμα της παραγωγής «A quantum of solace». Η κριτική σε σχέση με το σενάριο και την επιστημονική βάση του το χτύπησε αλύπητα. Υποτίθεται ότι μια ψευδοοικολογική οργάνωση που από πίσω της κρύβονται απατεώνες θα μαζέψει τα νερά της Βολιβίας στο υπέδαφος μιας ερημικής τοποθεσίας και θα αρχίσει μετά να τα πουλάει σε υψηλή τιμή. Σε μια πάμπτωχη χώρα θα πουλάει νερό σε ακριβή τιμή! Αλλά ας μην ασχοληθούμε με αυτό. Υπάρχει όμως στο έργο το θέμα της παραγωγής υδρογόνου για να χρησιμεύει ως πηγή ενέργειας. Ενα ολόκληρο ξενοδοχείο στην έρημο εργάζεται χάρη στο υδρογόνο. Που παράγεται από ηλεκτρόλυση του νερού, που αποσυντίθεται, δηλαδή, σε οξυγόνο και υδρογόνο. Μόνο που η απαιτούμενη ενέργεια προς το παρόν για την ηλεκτρόλυση είναι περισσότερη από την ωφέλιμη ενέργεια του παραγόμενου υδρογόνου.

Παράγεται, υποτίθεται, στα λεγόμενα στοιχεία καυσίμου αλλά και αυτά προς το παρόν είναι πανάκριβα. Επίσης το σενάριο και ο σκηνοθέτης φαίνεται να αγνοούν τα στοιχειώδη σχετικά με το υδρογόνο. Στην τελευταία σκηνή ο 007 όντας φυλακισμένος πυροβολεί κατευθείαν ένα στοιχείο καυσίμου. Το υδρογόνο υποτίθεται ότι εκρήγνυται, παράγει δηλαδή ένα ωστικό κύμα που όμως δεν πηγαίνει προς τη μεριά του Τζέιμς Μποντ αλλά μόνο προς τον τοίχο και φυσικά τον διαλύει. Μόνο που το υδρογόνο είναι εύφλεκτο αλλά δεν κάνει έκρηξη παρά μόνο όταν βρεθεί στην κατάλληλη αναλογία με το οξυγόνο. Και τότε το κύμα πηγαίνει προς όλες τις κατευθυνσεις.

Ας ελπίσουμε πως το «Skyfall», που, όπως λέγεται, θα είναι πιο εσωστρεφές, θα αποφύγει τις μεγάλες συγκρούσεις με τους νόμους της φυσικής και της χημείας, αν και έστω και έτσι θα μπορούσε η όλη σειρά να δώσει μια καλή αφορμή για να συζητηθούν με ευχάριστο τρόπο τα άχαρα για μερικούς θέματα των επιστημών αυτών.

Να κουνηθεί αλλά να μην αναδευτεί
Μαρτίνι ξηρό, 3 μεζούρες Gordon's, 1 μεζούρα βότκα, ½ Kina. Κατά τον Ιαν Φλέμινγκ το κοκτέιλ του Τζέιμς Μποντ. Μαζί με μπόλικο πάγο και το κουνάμε γερά ώσπου να παγώσει αρκετά. Σερβίρεται όμως τελικά χωρίς πάγο και χωρίς να μπει αναδευτήρας μέσα. Κι αν έχουν γραφτεί σελίδες επί σελίδων για αυτή την προτίμηση (υπάρχει και εργασία στην «British Medicine Journal» από το 1999: «Shaken, not stirred: bioanalytical study of the antioxidant activities of martinis»).

Το συμπέρασμα γενικά είναι ότι χωρίς ανάδευση είναι πιο υγιεινό και πιο γευστικό. Η γερμανική σχολή για την εξήγηση του θέματος λέει ότι με το κούνημα έρχονται στην επιφάνεια τα μεγαλύτερα σε μέγεθος μόρια, τα υπεύθυνα για το άρωμα, ενώ πιο κάτω μένουν τα μόρια της αιθανόλης, δηλαδή το αλκοόλ. Ακριβώς όπως συμβαίνει αν έχεις αμύγδαλα και στραγάλια σε ένα κλειστό δοχείο και το κουνήσεις αρκετά τότε στην επιφάνεια όταν σταματήσεις και ανοίξεις θα βρίσκονται τα αμύγδαλα. Αυτό κάνει το κοκτέιλ πιο γευστικό.

Η αγγλική σχολή ασχολείται με την υφή των υλικών και ιδιαίτερα της βότκας. Βρίσκει λοιπόν ότι την εποχή του Ιαν Φλέμινγκ, γύρω στο μέσον της δεκαετίας του '50, η βότκα παρασκευαζόταν συχνά από πατάτα και όχι από σπόρους. Αυτό της έδινε μια αρκετά ελαιώδη υφή που απλωνόταν αρκετά σε όλο το σώμα του ποτού με την ανάδευση. Εβαζαν μάλιστα και κόκκους πιπεριού για να μαζεύει τα ελαιώδη συστατικά. Με δεδομένο ότι ο 007 ποτέ δεν προλάβαινε να τελειώσει το ποτό του γιατί εμφανιζόταν ένας καινούργιος μπελάς, εκείνη τη στιγμή ήθελε οι λίγες πρώτες γουλιές να είναι πολύ απολαυστικές ενώ το υπόλοιπο θα έμενε πάντα στο ποτήρι...

Οταν η επιστήμη πάει περίπατο...

• Το ρολόι που διαθέτει μαγνήτη και έλκει πιρούνια σε ένα μέτρο απόσταση στο «Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν» είναι απλώς μία υπερβολή. Ο ηλεκτρομαγνήτης χρειάζεται 5 Αμπέρ για να λειτουργήσει και πάλι θα ανέπτυσσε μια θερμοκρασία κοντά στους 250 βαθμούς Κελσίου, που ούτε ο «007» θα άντεχε.

• Στο «Moonraker», ξεκινώντας από το ότι η τεχνητή βαρύτητα στον διαστημικό σταθμό είναι το 80% της γήινης και γνωρίζοντας ότι αυτή επιτυγχάνεται όταν ολόκληρος ο σταθμός έχει το σχήμα ενός τεράστιου περιστρεφόμενου τροχού, που θα στρέφεται μόνιμα γύρω από τον άξονά του, μπορεί να υπολογιστεί η ακτίνα περιστροφής άρα και το μέγεθός του. Και οι υπολογισμοί δίνουν μια ακτίνα 7,7 χιλιομέτρων(!!!), 150 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του σημερινού διαστημικού σταθμού (ISS). Με τις διαστάσεις που παρουσιάζεται ο σταθμός στο έργο η επιτάχυνση βαρύτητας θα έπρεπε να είναι μικρότερη και από 1, άρα να έχουμε έλλειψη βαρύτητας, με τις γνωστές επιπτώσεις.

• Στο ίδιο κινηματογραφικό έργο αναφέρεται ότι ο σταθμός διαθέτει σύστημα που τον κάνει αόρατο στα ραντάρ και έτσι δεν εντοπίζεται από τις επίγειες κατασκοπευτικές υπηρεσίες. Μόνο που η απόστασή του, μόλις 300 χιλιόμετρα από τη Γη, τον κάνει πλήρως ορατό με ένα… τηλεσκόπιο.

• Η περίφημη συσκευή που φοριέται στην πλάτη για ατομικές πτήσεις, ως το ύψος των 25 μέτρων για κάπου 20 δευτερόλεπτα, έχει λογικές και υποφερτές προδιαγραφές εκτός από μία. Το ότι κανονικά αναπτύσσεται θερμοκρασία μεγαλύτερη και από 250 βαθμούς Κελσίου. Πετάς δηλαδή, αλλά μετά πρέπει να μπεις στο νοσοκομείο και μετά στο ραφείο για καινούργιο κοστούμι. Ενώ ο Τζέιμς Μποντ…

• Στο «Ζεις μιαν άλλη ημέρα» ο αντίπαλος του «007» υποτίθεται πως θα έχει στο Διάστημα έναν τεράστιο καθρέφτη που θα ρίχνει το φως το ήλιου στην επιφάνεια της Γης. Οι διαστάσεις όμως και οι προδιαγραφές του όλου σχεδίου δεν είναι ρεαλιστικές. Χρειάζεται να απλώσει το υλικό του καθρέφτη, ας πούμε από το γνωστό ύφασμα Mylar, σε μια επιφάνεια 570 τ.χλμ. με βάρος 5.700 τόνους κουβαλώντας όλο αυτό το υλικό, με βάρος 14 φορές μεγαλύτερο από τον τωρινό διαστημικό σταθμό, με 600 τουλάχιστον εκτοξεύσεις και μετά βέβαια όλο αυτό πρέπει να απλωθεί στο Διάστημα. Μόνο στον κινηματογράφο.

 

πηγή

Η ύπαρξη του μηδέν

Ο μεγάλος φιλόσοφος Λούντβιχ Bιττγκενστάϊν  είχε γράψει πως τα όρια της γλώσσας είναι και τα όρια της γνώσης μας για τον κόσμο.
Tο ίδιο ισχύει και για την τελειότερη ίσως γλώσσα που εφηύρε ο άνθρωπος, τα μαθηματικά. Tα όρια της φαντασίας μας ήταν και τα όρια της γλώσσας μας. Γι' αυτό και στα αριθμητικά συστήματα των αρχαίων Eλλήνων (α, β, γ, δ, στ, ...) και των Λατίνων (I,II, III, IV...) δεν υπήρξε ποτέ το στοιχείο μηδέν. Για το κυρίαρχο ρεύμα της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας, που συνοψίστηκε από τον Aριστοτέλη το κενό δεν μπορούσε να υπάρξει – ή όπως θα μπορούσε να λεχθεί: η μη ύπαρξη απλώς δεν υπήρχε.

 H ύπαρξη της ανυπαρξίας ήταν μια τεράστια λογική αντίφαση. Αρα δεν υπήρχε και κανένας λόγος να απεικονιστεί... αυτό που δεν υπήρχε. Aντίθετα για τις ανατολικές φιλοσοφίες, που τράβηξαν άλλους δρόμους και η πλήρης ανυπαρξία ήταν ζητούμενο της ανθρώπινης ύπαρξης, το μηδέν υπήρχε και μπορούσε – ή καλύτερα, έπρεπε – να απεικονιστεί.Φαντάζει παράδοξο ίσως πως κοινωνίες ολόκληρες πορεύτηκαν χωρίς την έννοια του μηδενός, μαθηματικά συστήματα στήθηκαν χωρίς αυτό το μαγικό στρογγυλό σύμβολο.

Οι Βαβυλώνιοι ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τον μηδέν όχι όμως ως αριθμό αλλά ως δείκτη.
Οι Έλληνες παρά την πρωτοποριακή θεώρηση που έκαναν στα Μαθηματικά δεν είδαν τον μηδέν ούτε ως αριθμό ούτε ως σύμβολο δείκτη για τη θέση των άλλων.  Οι αριθμοί που ήταν αναγκαίο να έχουν όνομα ήταν εκείνοι που χρησιμοποιούσαν οι έμποροι και όχι οι μαθηματικοί. Υπήρχαν όμως και εξαιρέσεις και οι εξαιρέσεις αυτές ήταν οι μαθηματικοί αστρονόμοι. Μπορεί ορισμένοι ιστορικοί να υποστήριξαν ότι οι Έλληνες χρησιμοποίησαν το γράμμα όμικρον – αρχικό της λέξης ΟΥΔΕΝ - ως σύμβολο του μηδενός αλλά ο Neugebauer απέρριψε την εικασία υποστηρίζοντας πλην των άλλων ότι οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το όμικρον ως τον αριθμό 70. Πάντως έναν αιώνα μετά Χριστόν, ο Κλαύδιος Πτολεμαίος χρησιμοποιεί το βαβυλωνιακό μηδέν ως δείκτη.

Η ιδέα του μηδενός δείκτη θα κάνει την επανεμφάνισή της στην Ινδία ενώ το έτος 500 ο Aryabhata θα παρουσιάσει ένα σύστημα καταγραφής των αριθμών που θυμίζει το σημερινό αλλά ο μηδέν ως αριθμός δεν υπάρχει.

ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Το 12ο αιώνα μ.Χ. το μηδέν ήρθε και στην Ευρώπη, ύστερα από 600 χρόνια καθυστέρησης! Οι Άραβες, επηρεασμένοι από τους Ινδούς, υιοθέτησαν αμέσως το σύστημά τους και το διέδωσαν στους γύρω λαούς, προσθέτοντας μάλιστα σε αυτό το θαυμαστό λογισμό δικές τους ανακαλύψεις, ιδιαίτερα σημαντικές. Με την επέκτασή τους στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, μετέφεραν και αυτές τις μεθόδους τους.

Ο Σαμανίδης Μοχάμεντ Ίμπν Μουσσά αλ-Χοβαρεσμί (από το όνομα του οποίου προέκυψε ο όρος αλγόριθμος) έγραψε δύο δοκίμια τα οποία μεταφέρθηκαν στη Δύση. Όμως κάθε εχέφρων και ορθά σκεπτόμενος Ευρωπαίος που ήθελε να χρησιμοποιήσει ή να μεταδώσει την εκπληκτική αυτή γνώση, χρειαζόταν πολύ περισσότερα από αυτά τα δύο βιβλία. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να αντιμετωπίσει τον τρομακτικό συντηρητισμό της δυτικής θρησκείας που έστελνε στη πυρά όποιον τολμούσε να χρησιμοποιήσει τα σύμβολα των «απίστων», δηλαδή τους αριθμούς 1 έως 9.

Τα εμπόδια που όρθωσε ο παραλογισμός του θρησκευτικού συντηρητισμού της Ευρώπης διατηρήθηκαν ως το τέλος του Μεσαίωνα και άρχισαν να αίρονται με τις σταυροφορίες από τις οποίες οι Δυτικοί κατακτητές γύρισαν επηρεασμένοι από την παιδεία των Αράβων. Λίγους αιώνες αργότερα, τα γαλλικά και τα γερμανικά πανεπιστήμια, στα οποία μέχρι τον 14ο και τον 15ο αιώνα μ.Χ. μόλις και μετά βίας διδάσκονταν πρόσθεση και αφαίρεση, την περίοδο 1804 - 1851 (Αναγέννηση) χρησιμοποιούσαν πλέον σταθερά το ινδικοαραβικό σύστημα αριθμητικής, που τελικά θριάμβευσε.