απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Τσιφόρου - "Τα παιδιά της πιάτσας"Όπερ δηλαδή και μην έρθετε να μου πείτε ότι δεν ήτανε πολύ αχάριστος άνθρωπος ο Αδάμ. Διότι, κύριε, βρήκες δουλειά και σ'έβαλε ο θεός περβολάρη και τσιρίμπαση στον Παράδεισο. Πολύ ωραία! Κάνε κουμάντο και φάε ότι γουστάρεις και παίξε και το λουρί της μάνας με τις νεροφίδες. Και σου κάνει την εξήγηση το αφεντικό: " Αδαμάκο μόρτη μου, όλα δικά σου και να τα χαίρεσαι, περικαλώ όμως δεόντως, να πούμε, κείνο κει το δεντράκι έχει κάτι μηλαράκια που πολύ τα γουστάρω για πάρτη μου, και λόγω του ότι να πούμε, έχω και λίγο ζάχαρο, άστα μου για μένα αυτά και μην τα πειράζεις". Ωραία κουβέντα και καθαρή και ματσακονιασμένη. Σηκώνεσαι τώρα εσύ και σε βάζει σε πειρασμό η γκόμενα η Εύα, να πα να του τα φας τα μήλα. Είσαι δηλαδή ή δεν είσαι κορόιδο; Και σε πιάνει ο θεός στο "εντάξει δεν σου ξηγήθηκα ρε βύσσινο; Κι εφ'όσον τάπαμε δεν έπρεπε νάσαι μπεσαλής άντρας; Εύκολα βρίσκουνται τέτοιες θέσεις σήμερον; Κι αφού είσαι τέτοιος, άμε τράβα κάτω στη γη, να δεις πως βγαίνει το καρβέλι". Και κλαίει ο Αδάμ: ¨Η Εύα με ηπάτησε". Την άρπαξε λοιπόν απο την αλογοουρά: " Έλα δω μωρή. Δεν σ'έφτανε που μουτρωγες τέσσερις ντορβάδες σκύβαλο στην καθησά σου, ήτανε ανάγκη να του πειράξεις και τα μήλα του αθρώπου;" Κατέβασε τα μάτια η μαντάμ "με συχωρής πολύ δε τόθελα, ο όφις με παρεκίνησε". "Και τι δουλειά είχες με τους όφιδες; Χαθήκανε μωρή τα λαφάκια και τα κουνελάκια να παίξετε στο αθώο;" Και της τρεσάρησε μια καρπαζά αλλά τη θέση τη χάσανε. Και με το μπουκάρανε κάτω στη γη τους έπιασε το ταρακούνημα. Δηλαδή δε μας άρεσε το δροσερό, έπρεπε να πέσουμε στα χοντρά δρωτάρια για να καταλάβουμε τη γλύκα του πεπονιού. Κάτσε δούλευε τώρα κύριε Αδάμ και αγόραζε τσίγκινους κρίκους να τους κρεμάει η Εύα στ'αυτιά και να παρασταίνει τη λατέρνα. Λόγω δηλαδή που έπεσε σε σφάρμα ο τράγος ο παππούς Αδάμ, άντε τώρα να φέρουμε την μιάν άκρη στην άλλη εμείς...
Αυτό πρέπει να το εμπνεύστηκε ο κύριος Σταματάκης..... :PP
ΑπάντησηΔιαγραφή