Η ιστορία του ραδιοφώνου

Γύρω στα 1873 ο Μαξουέλ πρότεινε τη θεωρία του ηλεκτρομαγνητισμού. Τα ραδιοκύματά του δεν μετέδιδαν φωνή αλλά σήματα μορς. Ήταν τα Χριστούγεννα του 1906 στη Νέα Υόρκη, όταν ο Fassenden μετέδωσε για πρώτη φορά φωνή και μουσική. Αργότερα ήρθε ο De Forest, για να ανακαλύψει το πρώιμο ραδιόφωνο, τη Λυχνία, η οποία ήταν η μόνη μορφή ραδιοφώνου για τα επόμενα 50-60 χρόνια.

Μέχρι το Α´ Παγκόσμιο πόλεμο το ραδιόφωνο είναι ένα μέσο χρησιμοποιούμενο σε ερασιτεχνική βάση και δεν είναι καθόλου ανεπτυγμένο ή διαδεδομένο.

Σταθμό για την Ιστορία του ραδιοφώνου αποτελεί η έμπνευση ενός Αμερικάνου, του Frank Conrad, o οποίος εργαζόταν ως μηχανικός και ερασιτεχνικά ασχολείτο με το ραδιόφωνο και τον αθλητισμό. Ο Conrad τυχαία βγήκε στον αέρα με το ραδιόφωνο, για να μεταδώσει τα αποτελέσματα των αγώνων. Απέκτησε φανατικό κοινό. Στις 20 Νοεμβρίου 1920 λειτούργησε ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός, ο K.D.K.A. που λειτουργεί ακόμη και σήμερα. Το 1926 έχουμε την παραγωγή ενός δέκτη αρκετά εύχρηστου, ποιοτικού και φθηνού. Από τότε το ραδιόφωνο κατακτά ένα πολύ ευρύ κοινό.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 με αρχές της δεκαετίας του ’50 το ραδιόφωνο αποκτά ένα νέο ανταγωνιστή, την τηλεόραση η οποία έχει στα χέρια της ένα πολύ δυνατό όπλο έναντι του ραδιόφωνου, την εικόνα .

Με την εισαγωγή του τρανζίστορ, που είναι ένας ημιαγωγός σε στερεή κατάσταση, στον οποίο δηλαδή δεν χρειάζεται η τυπική γυάλινη αμπούλα σε κενό της παλαιάς λυχνία, οι διαστάσεις των δεκτών βαθμιαία μειωθήκαν, ώσπου έφτασαν τα τελευταία χρονιά σε διαστάσεις πραγματικά έκπληκτες. Μια επίσης μεγάλη πρόοδος στην ελάττωση του όγκου και την πολυπλευρικότητα του ραδιοφωνικού δέκτη επιτεύχθηκε με την εισαγωγή της τροφοδότησής του με μπαταρίες. Για λήψη πραγματικά υψηλής πιστότητας υπάρχουν στερεοφωνικοί δέκτες που συνδέονται με ενισχυμένα και μεγάφωνα σε μία εγκατάσταση υψηλής πιστότητας (Hi-Fi;)

Το συμβατικό ραδιόφωνο περιλαμβάνει δύο κατηγορίες συχνοτήτων, τα ΑΜ και τα FM. Στις συχνότητες αυτές χρησιμοποιούνται συγκεκριμένα μήκη κύματος ανάλογα με το σκοπό (π.χ. εμπορικά ραδιόφωνα εκπέμπουν στις συχνότητες FM 88-108.

Στην Ελλάδα ήδη από το 1923 άρχισε μια προσπάθεια εγκατάστασης ραδιοφωνικού πομπού. Οι πειραματισμοί κράτησαν αρκετά χρόνια. Ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός εξέπεμψε στη Θεσσαλονίκη με ιδιωτική πρωτοβουλία από το ραδιοηλεκτρολόγο Χρίστο Τσιγγιρίδη το 1926 και 20 ολόκληρα χρόνια λειτούργησε στην πόλη, μεταδίδοντας τακτικά εκπομπή-εκπομπές. Ο πρώτος όμως εθνικός ραδιοφωνικός σταθμός ιδρύθηκε και λειτούργησε στην περιοχή των Αθηνών, αφού στις 25 Μαρτίου του 1938 εγκαινιάστηκε από τον τότε βασιλιά Γεώργιο Β΄, ενώ το 1945 ιδρύθηκε το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.) που ανέλαβε την ευθύνη λειτουργίας του σταθμού. Αμέσως μετά την απελευθέρωση άρχισαν να ιδρύονται κι άλλοι σταθμοί σε διάφορες πόλεις της χώρας που υπάγονταν στη δικαιοδοσία του Ε.Ι.Ρ., καθώς και πολλοί στρατιωτικοί σταθμοί, υπό τη δικαιοδοσία των ενόπλων δυνάμεων (ΥΕΝΕΔ). Από τα τέλη της δεκαετίας του '70, αρχικά η μπάντα των μεσαίων και στη συνέχεια η ζώνη των FM κατακλύζεται από εκατοντάδες ερασιτέχνες (οι επονομαζόμενοι και "πειρατές"), που εκπέμπουν πολυποίκιλα προγράμματα, αμφισβητώντας ανοιχτά το ραδιοφωνικό μονοπώλιο της κρατικής ραδιοφωνίας.