Γνωρίστε την Ελλάδα - Φολέγανδρος, η μικρή κυρία των Κυκλάδων

Αυτή η ταυτοποίηση μου έρχεται στο μυαλό μου, γιατί πώς να το κάνουμε, είναι κυρία, από πού να ξεκινήσεις, απ’ την γραφικότητά της; απ’ την ποιότητα ζωής που παρέχει στον επισκέπτη; απ’ την ωραία και προσεγμένη κουζίνα, τα καθαρά ποτά; την σωστή εξυπηρέτηση και τις λογικές τιμές; την καλή ποιοτική μουσική και τον καλό κόσμο; ή τους ντόπιους που έχουν το «καλημέρα σας» έτοιμο και το βλέπεις να βγαίνει μέσα απ’ την καρδιά τους οι οποίοι είναι πρόθυμοι να σου απαντήσουν λεπτομερώς σε κάθε ερώτηση που θα τους θέσεις; σε όλα είναι κυρία!

Είναι πολύ μικρή, ένας κύριος οδικός δρόμος ξεκινάει απ’ το λιμάνι, σε 10 λεπτά είσαι στην Χώρα, και από ‘κει αλλά 10 για να φθάσεις στην Άνω Μεριά, με λίγο χωματόδρομο για τον Άγιο Γεώργιο, η άλλη άκρη του νησιού, πριν την Άνω Μεριά έχει και μια μεγάλη κατηφόρα που κατεβαίνεις στην παραλία την Αγκάλης, αυτό είναι όλο, όπου αλλού θελήσεις να πας έχει πάρα πολλά μονοπάτια για πεζοπορία, είτε να βρεθείς σε κάποια εκκλησία, που θ’ ακούς μόνο τον αέρα στ’ αυτιά σου είτε να κατέβεις σε κάποια ήσυχη παραλία, μόνο να μην ξεχάσεις να πάρεις μαζί σου νερό, καπέλο, και αθλητικά παπούτσια.
Στη Χώρα φυσικά δεν επιτρέπεται να κυκλοφορεί τίποτα, μόνο πεζοί.
Α! να μην ξεχάσεις να φας ματσάτα, τοπικά χειροποίητα ζυμαρικά με κόκορα, κουνέλι ή μοσχάρι, με τον κόκορα είναι η αυθεντική συνταγή, εγώ τα έφαγα με σουτζουκάκια, καλύτερα και απ’ της μάνας μου, στην Άνω μεριά φτιάχνουν την καλύτερη.
Και καρπουζένια, γλυκό που το φτιάχνουν με καρπούζι, αλεύρι, σουσάμι, και μέλι το οποίο είναι κι’ αυτό ντόπιο, υπέροχο γλυκό!

Πάμε να την δούμε με εικόνες τώρα γιατί αρκετά είπαμε.

Ξεκινώντας απ’ το λιμάνι, τον Καραβοστάση, ένα μικρό λιμάνι με λίγες ψαρόβαρκες, έμαθα πως δεν έχει πολύ ψάρι για νησί, ίσως αυτό εξηγεί και τις λιγοστές βάρκες.
Εκεί θα βρεις ξενοδοχεία, ψαροταβέρνες, και καφετέριες μπροστά στα βότσαλα να πεις τον καφέ σου ή να πάρεις το πρωινό σου.

Ανεβαίνοντας φθάνουμε στην Χώρα, γραφικότατη με τα γνωστά κυκλαδίτικα σοκάκια, χτισμένη στο χείλος του γκρεμού όπως η Χώρα της Σαντορίνης, εκεί μπορείς να βρεις τα πάντα, από φαρμακείο μέχρι μπαράκια και φαγάδικα, από παιδιά που παίζουν στους δρόμους, μέχρι και κόσμο που πίνει τα ποτά του έξω από κάποιο μπαράκι, κι’ όμως, όλα βρίσκονται σε μια αρμονία.

Απ’ τη Χώρα μπορείς ν’ ακολουθήσεις τον φιδωτό δρόμο, περίπου 20 λεπτά με τα πόδια, και ν’ ανέβεις στην Παναγία, την σπουδαιότερη εκκλησία του νησιού, η θέα είναι καταπληκτική.

Φεύγοντας για απ’ τη Χώρα, θα συναντήσεις τους παλιούς μύλους δεξιά σου,

συνεχίζοντας, ανεβαίνεις στη Άνω Μεριά, αυθεντικό χωριό που βλέπεις μόνο παλιά κτίσματα και τους ντόπιους να μετακινούνται κυρίως με γαϊδουράκια, δεν έχει καφετέριες κτλ. μόνο δυο εστιατόρια κι’ ένα ουζερί, είναι η Άνω Μεριά που αντιστέκεται ακόμα στο «rooms to let» και στο « rent a car» της Χώρας.

Εκεί είναι και το λαογραφικό μουσείο του νησιού, μια παραδοσιακή οικιστική μονάδα του 19ου αιώνα.

Και τώρα οι παραλίες, πίσω απ’ το λιμάνι (δεξιά), είναι η παραλία της Βάρδιας, αριστερά είναι οι παραλίες, Λατινάκι, Βιτσέτζου, Πουντάκι και Λιβάδι.

Απ’ το λιμάνι φεύγει καραβάκι που πάει στην παραλία Κάτεργο, η καλύτερη παραλία του νησιού.

Και η παραλία της Αγκάλης είναι επίσης ωραία όπου από ‘κει φεύγει πάλι καραβάκι που σε πάει σε αρκετές ακόμα, επειδή έμενα εκεί το είχα σίγουρο και το άφησα για την τελευταία ημέρα, έλα όμως που όπως βλέπετε είχε κύμα και δεν μπορούσε να δέσει το καραβάκι εκείνη την ημέρα!